این مقاله به تحلیل فرهنگی خانه روستایی در گذشته و اکنون می‌پردازد و خانه را به مثابه یکی از مولفه‌های اصلی سبک زندگی جهت فهم کلیت زندگی روستایی مطالعه می‌کند.

همواره یکی از مهمترین چالش های سازندگان مجموعه های مسکونی بزرگ در نواحی درون شهری تجمیع قطعات کوچک اراضی شهری است.

افزایش سریع شهرنشینی بدون همراهی رشد و توسعه شاخصهاي اقتصادي و اجتماعی لازمه شهرنشینی پایدار، شهرها را با مشکلات و معضلات متعددي مواجه کرده است.

مقاله حاضر به بررسی آسیب ها و جرایم مناطق حاشیه ای در شهر تهران پرداخته است.برای تبیین نظری موضوع با توجه به نظریه فشارهای ساختاری؛سه رویکرد فرصت های ساختاری،یادگیری اجتماعی وبوم شناسی اجتماعی که تب یین گری مناسبی از مساله ارائه می دهد.

یکی از مسائل و مشکلات حاشیه‌نشینان، مناسب نبودن بهداشت آن‌ها است. معمولاً خدمات و امکانات تعریف شده‌ای از سوی نهادهای رسمی همچون شهرداری برای مناطق حاشیه‌نشین در نظر گرفته نمی‌شود؛

سابقة حاشیه‌نشینی در ایران به سال‎های 1300 برمی­گردد. اولین پژوهش در این حوزه را مرکز مطالعات مؤسسة تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران در سال 1350 انجام داده است.[1]

با شتاب گرفتن روند توسعه شهری در جهان و به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه در چند دهه اخیر، سازمان‌ها و نهادهای گوناگونی برای پاسخ‌گویی و یافتن راه حل‌هایی برای معضلات توسعه شهری شکل گرفته‌اند.

آلونک: به مکانی گفته می‌شود که معمولاً از یک یا دو اتاق با مصالح کم‌دوام (چوب، نایلون، برزنت، گل و خاک، حلب و پلاستیک و...) بنا شده‌اند و وضعی ناهنجار و غیراستاندارد (هم از نظر ساخت و هم از نظر اندازه و...) دارند.

اسلام آموزه‌هایي پویا و گره‌گشا در زندگی فردی و اجتماعی دارد. این دین آسمانی مسائل اجتماعی را با محوریت عرف و عقل حل می‌کند و همواره راهکارهای آن تدریجی و متناسب با طبع انسان‌هاست.

با وجود تفاوت‌های زندگی آپارتمانی با سبک زندگی سنتی، امروزه آپارتمان‌نشینی اجتناب‌ناپذیر است. به علت آلوده شدن عده کثیری به زندگی آپارتمانی، محدودیت‌ها، هزینه‌های بالای مسکن و مهاجرت چاره‌ای جز گردن نهادن به آن نیست.